Zijn presteren in de (voorronden van) de Nederlandse kampioenschappen, leidde voor Alex Vinken tweemaal tot een uitnodiging om uit te komen voor het Nederlands team.
West-Duitsland – Nederland, 1951
De eerste maal maakte hij deel uit van het nationaal team tegen West-Duitsland, op 24 en 25 november 1951 in Düsseldorf. Dit was de eerste officiële naoorlogse wedstrijd tegen Duitsland. Er werd gespeeld aan 10 borden. Ieder speelde tweemaal tegen dezelfde tegenstander. Op de eerste twee borden van het Nederlandse team speelden de coryfeeën dr. Max Euwe en Jan-Hein Donner.
Alex Vinken werd opgesteld aan het 8e bord. Hij speelde tweemaal tegen W. Jäger.
Alex wist zijn eerste partij, met zwart, keurig te winnen. In de tweede partij leek hij opnieuw de volle buit binnen te gaan halen. Maar in vrijwel gewonnen stand gaf hij een stuk weg. Hij moest vervolgens alle zeilen bijzetten om nog een remise uit het vuur te slepen. Dat lukte. Zo wist hij met een score van 1½ uit 2 zijn steentje bij te dragen aan de overwinning van Nederland.
De remise tegen Jäger was zwaar bevochten. Alex zat nog als laatste van het team aan het bord. Zijn teamgenoten gingen alvast met de auto’s naar het hotel. Euwe mompelde: ‘Vinken houdt dat wel remise’. Alex speelde door tot de remise een feit was. Hij moest toen te voet, in de donkere nacht, nog kilometers afleggen om in het hotel te komen.
Nederland had in de eerste ronde aan de oneven borden wit.
In de eerste ronde wonnen de Nederlanders met 5½-4½. Volgens het artikel in het KNSB-tijdschrift dat we als bron hebben geraadpleegd, was de voorlopige uitslag van de tweede ronde 4½-4½. De partij Heinicke-Bouwmeester was nog niet tot een beslissing gebracht. De moeilijke stelling in deze partij zou volgens de mening van de meeste spelers waarschijnlijk wel remise opleveren. De stelling werd ter arbitrage voorgelegd aan de Joegoslavische grootmeester Gligoric, die dus de uitslag moest vaststellen. Ook al zou de partij voor Heinicke gewonnen worden verklaard, dan nog zou Nederland met de totaalscore tevreden zijn. In het KNSB-tijdschrift is niet vermeld wat de uitslag van de arbitrage is.
Nederland - Zuid-Afrika, 1952
De wedstrijd Nederland – Zuid-Afrika werd gespeeld op 16 en 17 februari 1952 in Amsterdam. Deze wedstrijd was een zogenoemde ‘telegraaf-match’. Dat wil zeggen dat de zetten werden overgebracht per telegram.
Het Nederlandse team zat achter de borden in het Amsterdamse Beursgebouw, terwijl de spelers van Zuid-Afrika in Johannesburg verbleven.
De Effectenbeurs, door het bestuur van de vereniging voor de Effectenhandel welwillend beschikbaar gesteld, was voor deze gebeurtenis uitstekend geoutilleerd. Een tube-installatie, vlak naast de tafel van de wedstrijdleiding en bediend door een PTT-man, bracht de telegrammen in een zucht over naar een in de beurs zelf gevestigd telegraafkantoor, vanwaar ze via Londen en Kaapstad in dikwijls verbluffend korte tijd naar Johannesburg gedirigeerd werden. De betrokken telegraaf-autoriteiten en -operateurs moeten er wel een sportieve eer in gesteld hebben, de transmissie zo snel en feilloos mogelijk te laten verlopen.
De 240 telegrammen, die ongeveer 420 zetten overbrachten, elk samengesteld uit vijf losse letters, konden gewaardeerd worden met het hoogste cijfer: een volle 10!
Nederland won de wedstrijd met 4-2.
Dr. Max Euwe en Hans Bouwmeester wonnen hun partij.
Vier partijen kwamen niet tot een einde. Hoewel ze gunstig stonden voor de Nederlanders, stelde Nederland voor om deze vier partijen remise te verklaren. Deze sportieve geste werd door de Zuid-Afrikanen zeer gewaardeerd, zo lieten ze in hun afscheidstelegram weten. Alex Vinken speelde aan bord 5. Hij speelde met wit de Colle-opening met Lf4, zwoegde verbeten en in stilte en had na 37 zetten winstkansen. Zoals gezegd, werd zijn partij dus net als de andere resterende partijen remise gegeven.
In het Tijdschrift van de KNSB toonden de Nederlanders zich tevreden. We citeren: ‘We kunnen met het verloop en de uitslag van dit experiment, dat dank zij de onvolprezen PTT-service ver boven onze verwachting slaagde, tevreden zijn.’
